نوجوانان بچه نیستند

نوجوانان بچه نیستند. این امری بدیهی است، اما حقیقت این است که وقتی بچه‌ها از ابتدا و تمام‌ مدت در خانه همراه شما زندگی می‌کرده‌اند؛ سخت است ببینید اکنون که نوجوان شده‌اند تا این اندازه تغییر کرده‌اند. به‌خصوص اینکه هر کدام از نوجوانان این تغییرات را کمی متفاوت از دیگران و با آهنگی مختلف تجربه می‌کنند.

🔸نکته اینجاست که نمی‌توانید درست زمانی که رفتار سرکشانه در نوجوان آشکار می‌شود و یا اوج می‌گیرد به‌شدت درگیر شوید یا بی‌توجه از آن بگذرید. باید تغییرات رشدی در ایجاد سرکشی را در نظر بگیرید و تصمیم آگاهانه و درستی برای تغییر سرکشی و کاهش آن بگیرید. ممکن است لازم باشد در برخی موقعیت‌ها #نظارت را کم کنید و در برخی شرایط آن را افزایش دهید. شاید لازم باشد با نوجوانان بیشتر صحبت کنید در حالی‌که آنها کمتر با ما صحبت می‌کنند. نیاز است مواظب آنها باشید و در خانه هماهنگی ایجاد کنید، بدون اینکه نیاز طبیعی آنها برای شکل‌گیری هویت را سرکوب کنید. لازم است به‌جای امر و نهی کردن مداوم، با آنهابیشتر گفت‌وگو کنید.

🔸حقایق انکارناپذیر رشد، نوجوان شما را در چه موقعیتی قرار می‌دهد؟

چند دستورالعمل ساده را در ارتباط با نوجوان خود به‌کار بگیرید:

🔺انتظاراتی معقول داشته باشید. نوجوان‌ شما در موقعیتی ناپایدار و بی‌ثبات قرار دارد و بی‌تجربه‌ و ناپخته‌تر از آن است که در لحظات مختلف از او انتظار بیش از حد داشته باشید.

🔺منطقی خرده‌گیری کنید: نظارت مداوم و بیش از حد نوجوان، باعث مخالفت شما با نیاز وی برای #استقلال تلقی می‌شود. این مخالفت زمانی به جنگ و مبارزه منجر می‌گردد که صحبت مصالحه‌آمیز امکان‌پذیر است و نسبت به زمان‌های دیگر امکان گفتمان وجود دارد. ولی نظارت بیش از حد، همه چیز را خراب می‌کند و به نزاع می‌انجامد.
به آنها اجازه دهید راجع به ایده‌های خود و قوانین شما فکر کنند. وقتی به نوجوانان در مورد قوانین‌ و هنجارهای خود دلایلی واضح و آشکار ارائه ‌دهید؛ این احساس در آنها به‌وجود می‌آید که خود آنها هم به چنین نتایجی دست یافته‌اند. به طبع انجام این کار خیلی آسان نیست ولی با یک برنامه‌ریزی صحیح و ارتباط منطقی با وی می‌توان به شرایط مثبت دست یافت و در این شرایط، احتمالش زیاد است آن کاری را که از او خواسته‌اید انجام دهد را بپذیرد.

🔺به نوجوان #حق_انتخاب بدهید، اتمام حجت نکنید. اگر به نوجوانتان از بین فهرستی از گزینه‌های رفتاری، حق انتخاب بدهید؛ به احتمال زیاد، انتخاب‌های رفتاری مشارکت‌ آنها را برای همکاری جلب می‌کند تا نسبت به زمانی ‌که صرفاً به آنها شرایط دیکته شود و تنها یک مسیر پیش‌ پای‌ آنان قرار داده شود. اعم از اینکه این مشکل بر سر لباس پوشیدن، گزینش دوستان، ساعات رفت و آمد، پول توجیبی، موسیقی یا هر چیز دیگر باشد. رشته‌ای از گزینه‌های مناسب را ارائه دهید نه اینکه آنان را به راه خیلی محدود و یکطرفه مقید سازید. در غیر این‌صورت به مخالفت نوجوان منجر خواهد شد.

#دکتر مهدی قاسمی