بازی درمانی  و بازی کودک محور

زمانی که اختلالی برای کودک پیش میاید ، الگو و مهارت های عملکردی و فاکتورهای فردی و محیطی کودک تحت تاثیر قرار میگیرد. در جدیدترین رویکرد های کاردرمانی که متاثر از پارادایم فعالیت محور می باشد، نه بر اختلال بلکه به حیطه های عملکردی فرد که به علت عوامل فردی و محیطی و عوامل مرتبط با فعالیت مورد محدودیت واقع شده است ، تاکید میکنند. بنابراین تمرکز بر کودکان است، نه بر مشکل .
با توجه به تعریفی که از دامنه های کاری کاردرمانی در OTPF آمده است ، بازی بخشی از حیطه کاری افراد به خصوص کودکان میباشد. بازی جز مهمترین فعالیت کودکان می باشد.
بازی اصلی ترین عملکرد کاری کودکان میباشد که میتوان از آن به عنوان ابزاری برای افزایش سطح سازگاری کودکان استفاده کرد. بازی وسیله ای مهم برای ابراز کردن و کنار آمدن با اضطراب و استرس است. کودکان از طریق بازی احساسات خود را درمورد اعضای خانواده و محیط خود، بیماری و بستری شدن به خوبی بیان میکنند. کودک در بازی تجارب ناخوشآیند را بارها تکرار کرده و از این طریق فعالانه برآن تسلط می یابد. بازی امکان مواجه با نیاز های هیجانی ، شک ها و تردید ها را به کودک میدهد و فرصت یافتن راه هایی برای سازگاری با شرایط جدید را برای او فراهم میکند
تجربه¬ی بازی، درمان‌کننده است زیرا رابطه‌ای ایمن بین کودک و بزرگسال برقرار می¬کند، به طوری که کودک آزادی و فضایی دارد که خود را با زبانِ ‌خود آن‌گونه که در آن لحظه بر سبک و سیاق خویشتن است، ابراز ¬کند.

بازی درمانی کودک محور
درمانگرِ بازیِ کودک-محور هیچ تلاشی برای کنترل یا تغییر کودک نمی¬کند، براساس این تئوری که رفتار کودک در تمام زمان¬ها ذاتا رو به سوی خودشکوفایی، رشد مثبت، بهبود، استقلال، بالندگی و ارتقائ خود می¬باشد. رفتار کودک در این فرآیند هدف‌گرا است در تلاشی برای ارضای خواسته‌هایش که در آن حوزه‌ی خاص که دنیای واقعی کودک را می‌سازد، تجربه کرده است. قانونی بنیادی در بازی‌درمانی کودک-محور هست که می‌گوید برای فهم کودک و رفتارهایش ادراک کودک از واقعیت چیزی است که باید فهمیده شود (لندرث، ۲۰۰۲). (این مفهوم که حوزه‌ی پدیداری کودک دنیای واقعی‌اش را می‌سازد محور رابطه‌درمانی کودک والد است و اساسِ ساختار بخش‌عمده‌ی آموزش است. قانون عمومی: با چشمان کودک ببین. والد بایستی از قضاوت یا ارزیابیِ حتی ساده‌ترین رفتارهای کودک اجتناب کند -یک نقاشی یا بلوک¬های انباشته شده روی‌هم- و سخت بکوشد تا چهارچوب داوری درونی کودک را درک کند)
در بازی‌درمانی کودک-محور رابطه، عامل تغییر است. بازی‌درمانی کودک-محور برای کودکان تجربه¬ای است که در آن فرآیند درمان از یک رابطه¬ی زنده‌ی مشترک ایجاد‌شده براساس پذیرش مداوم درمانگر از کودکان و اعتماد به توانایی آنها برای کمک به خود و در نتیجه آزاد گذاشتن کودکان برای استفاده از قدرت‌های‌شان، ناشی می¬شود.

نویسنده : #الهه_ابراهیمی ، کارشناس ارشد کاردرمانی